Ներսի ընդդիմադիրը հանգիստ չի տալիս

Նիկոլ Փաշինյանն այդպես էլ չի հասկացել, որ Հայաստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարը չի սահմանափակվում նախկին իշխանության ներկայացուցիչներին բանտերում պահելով կամ քրեական գործեր հարուցելով։ Այսօր նա հեռավոր ԱՄՆ-ում ամերիկահայերի առաջ, որոնց համար անգամ հայերեն բառերով մուղամներեն են ընկալվում հայրենասիրության գագաթնակետ, խոսել է Ռոբերտ Քոչարյանին, Գագիկ Խաչատրյանին բանտարկելու, հետախուզման մեջ գտնվող նախկին պաշտոնյաների մասին ու արժանացել վերջիններիս «դըմփ-դըմփ հու-հային»։

Իսկ Հայաստանում ապրող քաղաքացին զարմանում է, թե, օրինակ, ինչ տվեց իրեն այս կամ այն նախկին պաշտոնյայի ձերբակալումը։ Իհարկե, ոմանց դեպքում դա հոգեկան բավարարվածություն է և «յուղ»՝ սրտին։ Այսինքն՝ ընդամենը հոգեկան վիճա՞կ։ Մարդիկ «հեղափոխություն» են արել, որ իրենց կյանքը լավացնե՞ն, թե՞ ոմանց սրտերին «հովություն» բերեն։ Շարքային քաղաքացու սոցիալ-տնտեսական կյանքում ի՞նչ է փոխվել, տնտեսության տեմպերն ինչպիսի՞ն են, ներդրումներ ինչու՞ չեն գալիս։

Անշուշտ, այս ամենը քիչ է հետաքրքիր ԱՄՆ-ում տաքուկ նստած հայերին, որոնք հայրենիքը հեռվից կսիրեն՝ չխորշելով ամեն օր վիրտուալ հարթությունում հայասատանցիներին դասեր տալ, թե ինչպես պիտի ապրել։ Իսկ Փաշինյանը հաճույքով վայելում է արդեն Հայաստանում չունեցող այն ոգևորության ալիքը, որ կա ամերիկյան հանրահավաքներում։ Այնտեղ մարդիկ իրենց մաշկի վրա չեն զգացել, թե մեկուկես տարին ինչ է փոխել կամ ընդհանրապես որևէ դրական բան փոխել է, թե՞ ոչ։

Ստացվում է՝ ներքուստ մշտապես ընդդիմադիր էությունը չկորցրած Փաշինյանին Հայաստանում պակասում էր հանրահավաքային տրամադրությունները, պոպուլիստական հայտարարությունների հանդեպ նախկին հավատը, և նա որոշեց այսքան ճանապարհ կտրել և «համերգային շրջագայություններ» անել ԱՄՆ-ի հայաբնակ խոշոր քաղաքներում։ Ի՞նչ անենք, որ դա հարկատուներիս վրա արժեցավ հարյուր վաթսունից ավելի միլիոն դրամներ։

Սերգեյ ՍԱՂՈՒՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ